 |
| mosselen zoeken |
Twee
dagen zwerven wij nog door Boulogne. Wij maken een mooie wandeling naar
Audresselles 15 kilometer boven Boulogne. Wij zien nijvere mosselzoekers die
dagelijks twee uur mosselen zoeken en op een oude fiets de vangst aan de kant
brengen. Deze wandeling wordt afgerond met een plateau fruites de mer, waarna
de bus ons weer veilig bij de haven brengt. Daar is tot mijn genoegen een Wifi
paal gemonteerd op onze steiger pal naast de boot, zodat ik alle mail en
wordfeut spelletjes kan afronden. Ook de tocht voor zaterdag naar Eastborne of
Brighton kan worden voorbereid met gegevens over het weer. Het ziet er goed
uit, wind noord oost kracht 4/ 5. Met een rifje in het zeil vertrekken wij
’s-Morgens vroeg naar de overkant. Bram belt al snel om te melden dat wij weer
zichtbaar zijn op AIS. Een pak van mijn hart want het is goed gezien te worden
op dit drukke vaarwater en bijkomend ook leuk voor de volgers. Nadat de
schippinglane een soort virtuele snelweg door het kanaal is gepasseerd kunnen
wij weer een bezeilde koers varen en besluiten wij dat het Brigthon zal worden.
Een mooie tocht langs Beachy Head en de Seven sisters (zeven heuvels langs de
kust).
Wij hebben hier meerdere keren gewandeld en dat staat nu ook weer op het
programma. De wind neemt conform voorspelling af en de zon laat zich zien zodat
dit een prachtig zeiltochtje is geworden. Om een uur of 7 plaatselijke tijd komen
wij aan. Thea roept buiten de haven het havenkantoor aan via de marifoon en wij
krijgen een ligplaats toegewezen 13 .24. Eenmaal aangekomen blijkt deze plaats
bezet en Thea roept opnieuw aan. Het is een hectische drukte op kantoor en ook
de “berthing master” op de kant maakt gespannen passen heen en weer. Wij
krijgen het plaatsje ernaast toegewezen en gaan daar liggen. Uit het kombuis
komt een heerlijke geur van de maaltijd die Thea onderweg heeft bereid. Wij
schenken een glaasje wijn en eten rustig terwijl op de kade druk heen en weer
gedribbeld wordt. De haven meester roept dat hij geen wonderen kan verrichten.
Thea blijkt dat wel te kunnen want de maaltijd smaakt weer fantastisch. Na de
maaltijd ga ik de haven betalen en wordt ik direct bij het verlaten van de boot
aangesproken
door een al hevig rood aangelopen schipper van een boot die wij hier al een
half uur naarstig naar een plaatjes zagen zoeken. Your on my place, roept hij
met overslaande stem. Het drama begint zich af te tekenen. Ik geef aan dat ik
hier ben gaan liggen op instructie van de havenmeester en dat ik hem zal
informeren. Aangekomen op het havenkantoor tref ik de havenmeester aan in
overspannen toestand. Hij weet het niet meer en vraagt of ik naar een andere
plaats wil vertrekken. Liever niet zeg ik want ik heb een glaasje wijn
gedronken en dan vaar ik liever niet meer. Hij begrijpt mijn argument. Buiten
roept de eveneens enigszins overspannen schipper dat hij op zijn eigen plaats
wil gaan liggen. Mijn echte argument om niet te verplaatsen is de wetenschap
dat Thea als de boot eenmaal is vastgeknoopt slechts in hoge uitzondering
bereid is weer los te gaan voor een ander plaatsje, de wijn (slechts twee
glaasjes) dient alleen als dekmantel voor deze veel moeilijker te nemen hobbel,
maar de vertwijfeling is nu zo groot dat ik aanbied het met mijn vrouw te
overleggen. Als ik de trossen losmaak komt de havenmeester melden dat hij ons
uit dankbaarheid een gratis nacht aanbied. Heel aardig en 40 euro verzacht de
pijn van de verhuizing. Wij krijgen een prachtige plek en iedereen is weer
gelukkig.
De volgende dag lopen wij de Seven sisters wandeling die wij
gewoontegetrouw afsluiten met een Sundays roast bij de pub op de top van Beachy
head. Het was weer verrukkelijk en zo Engels! Met de dubbeldekker bus terug
door het glooiende landschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten