Het is ‘s-morgens vroeg als wij los gaan in Brighton. Het
is dinsdag 15 mei. Eerst even tanken op het pontoon achter in de haven.
Onderweg daar naar toe zien we dat de wind niet west noord west (WNW) is zoals
voorspeld maar west zuid west (WSW) pal tegen dus. Na het tanken begint het te
regenen net genoeg om elkaar eens even aan te kijken en snel te besluiten weer
vast te gaan op ons oude plekje. Nog een dag Brighton met een mooie wandeling
langs de kust naar Seaview. De regen neemt af en de wind blijft uit de
verkeerde richting. In Seaview aangekomen pakken wij de dubbeldekker op naar
Eastborne. Een plaats voor gepensioneerden. De gemiddelde leeftijd schat ik
hier op 93. Maar het is ook Engeland uit de plaatjes van vroeger. Wij stappen
het Queens hotel in voor een kopje koffie. Er zijn alleen oude mensen stokken
rollators en portretten van het koningshuis. De tijd heeft hier echt stil gestaan en het
aandoenlijk te zien hoe dit hotel functioneert als een luxe bejaardenhuis. Dus maar geen koffie we wachten nog een jaar
of 20 en komen dan wel terug.
Teruggekomen in Brighton regel ik een mooi Vodafone
abonnement voor de Ipad zodat er weer makkelijk gemaild en gewordfeut kan
worden. Wifi is vaak duur in de havens en heeft slecht bereik. Met het
telefoonkaartje in de Ipad gaat het heel makkelijk en voordelig.
De volgende ochtend is de wind naar het noorden gedraaid
en regent het niet. Met de stroom mee varen wij in een lange tocht naar het
eiland Whigt. Toch wel ons favoriete eiland in Engeland tot nu toe dan. Het is
hier eigenlijk overal wel mooi zo langs de kust en wij vinden dat wij er eigenlijk
te snel langs varen om het Schotse doel te halen. Dat legt onbedoeld een zware
hypotheek op wat wij in Schotland als beloning voor deze snelle passage verwachten aan te treffen aan natuurschoon.
Wij gaan in Cowes aan een mooring liggen (een bal in het
water waar je de boot aan vast kan maken).
Wij zitten in vol ornaat met jassen handschoenen en fleece sjaals om in
de kuip als de haven meester in hemdsmouwen verschijnt om 10 pond te
incasseren. Na een nachtje schudden op het open water varen we ’s-morgens vroeg
de marina van Cowes binnen. Het walhalla voor zeilers. Veel wedstrijdboten en kleurige
bemanning. Wij worden en passant ook nog even aangevaren door een koninklijk
gecertificeerd jachtschipper maar die komt het dan ook keurig melden zodat wij
het kunnen afhandelen. Schade een afgebroken vlaggenstok en wat schade aan de spiegel (achterzijde van
de boot).
Drie makrelen klaar voor bereiding |
De volgende dag weer door naar Swanage een baai tussen
Whigt en Weymouth. Onderweg vang ik de eerste vier makrelen met een nieuw
aangeschafte parafaan. De vierde makreel ontsnapt helaas op miraculeuze wijze
maar zijn drie broertjes smaken goed bij de worteltjes en aardappels.
In de baai bij Swanage is het stil en mistig. Maar plots
verschijnen er vijf grote dolfijnen langs de boot om ons te verwelkomen. Thea’s
liefde voor deze dieren vindt zijn ontlading en luid kretend roep zij de dieren
toe. Met een sierlijke duik onder de boot beantwoorden de dolfijnen dit
enthousiasme om ons daarna weer alleen te laten in deze verlaten baai.
Baai bij Swanage in de mist |
’s-Avonds komen wij aan in Torquay en vinden wij een plaatsje
naast een mooie catamaran met de opmerkelijke naam Glamour Puss. Wij proberen
ons voor te stellen hoe deze boot in een noodsituatie op volle zee de kustwacht
aanroep:” Mayday Mayday Mayday here the Glamour Puss we making water”, of iets
dergelijks. Een beetje gniffelen en dan Torquay in want wij willen onze benen graag
strekken.
De haven is duur ruim 45 euro per nacht, maar dan wel een
douche die je niet hoeft in te drukken voor een miezerig straaltje, een hele badkamer met een heerlijke volle
straal die blijft tot je zelf bepaald dat het genoeg is.
De volgende dag staat er een keurige Engelsman naast onze
boot op de steiger. Het is de schipper van de Glamour Puss. Hij is heel anders
dan in onze perverse voorstelling. Met een A4-tje in de hand wijst hij ons erop
dat de Olympische vlam vandaag aankomt in Torquay en geeft ons de beschrijving
van de route. Heel aardig echt een gentleman, die Glamour Puss.
Wij hebben echter een afspraak met Ann en Graham. Ann is
mijn nichtje en zij wonen hier in Torquay. Wij worden uitgenodigd voor een
prachtige wandeling in Cockington een soort binnen stadje in Torquay waar je je
op het platteland waant. Oude stallen, rieten daken, holle wegen prachtig
landelijk. Wij eten daarna een heerlijk lasagne en vertrekken in de avond weer
met elkaar naar de boot voor een afzakkertje.
Vandaag is het maandag de 21e en vertrekken
wij misschien naar Salcombe een mooie havenplaatsje
Meer hierover in het volgende verslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten