maandag 21 mei 2012

Dolfijnen en Glamour Puss



Het is ‘s-morgens vroeg als wij los gaan in Brighton. Het is dinsdag 15 mei. Eerst even tanken op het pontoon achter in de haven. Onderweg daar naar toe zien we dat de wind niet west noord west (WNW) is zoals voorspeld maar west zuid west (WSW) pal tegen dus. Na het tanken begint het te regenen net genoeg om elkaar eens even aan te kijken en snel te besluiten weer vast te gaan op ons oude plekje. Nog een dag Brighton met een mooie wandeling langs de kust naar Seaview. De regen neemt af en de wind blijft uit de verkeerde richting. In Seaview aangekomen pakken wij de dubbeldekker op naar Eastborne. Een plaats voor gepensioneerden. De gemiddelde leeftijd schat ik hier op 93. Maar het is ook Engeland uit de plaatjes van vroeger. Wij stappen het Queens hotel in voor een kopje koffie. Er zijn alleen oude mensen stokken rollators en portretten van het koningshuis.  De tijd heeft hier echt stil gestaan en het aandoenlijk te zien hoe dit hotel functioneert als een luxe bejaardenhuis.  Dus maar geen koffie we wachten nog een jaar of 20 en komen dan wel terug.
Teruggekomen in Brighton regel ik een mooi Vodafone abonnement voor de Ipad zodat er weer makkelijk gemaild en gewordfeut kan worden. Wifi is vaak duur in de havens en heeft slecht bereik. Met het telefoonkaartje in de Ipad gaat het heel makkelijk en voordelig.
De volgende ochtend is de wind naar het noorden gedraaid en regent het niet. Met de stroom mee varen wij in een lange tocht naar het eiland Whigt. Toch wel ons favoriete eiland in Engeland tot nu toe dan. Het is hier eigenlijk overal wel mooi zo langs de kust en wij vinden dat wij er eigenlijk te snel langs varen om het Schotse doel te halen. Dat legt onbedoeld een zware hypotheek op wat wij in Schotland als beloning voor deze snelle passage  verwachten aan te treffen aan natuurschoon.
Wij gaan in Cowes aan een mooring liggen (een bal in het water waar je de boot aan vast kan maken).  Wij zitten in vol ornaat met jassen handschoenen en fleece sjaals om in de kuip als de haven meester in hemdsmouwen verschijnt om 10 pond te incasseren. Na een nachtje schudden op het open water varen we ’s-morgens vroeg de marina van Cowes binnen. Het walhalla voor zeilers. Veel wedstrijdboten en kleurige bemanning. Wij worden en passant ook nog even aangevaren door een koninklijk gecertificeerd jachtschipper maar die komt het dan ook keurig melden zodat wij het kunnen afhandelen. Schade een afgebroken vlaggenstok  en wat schade aan de spiegel (achterzijde van de boot).
Drie makrelen klaar voor bereiding

De volgende dag weer door naar Swanage een baai tussen Whigt en Weymouth. Onderweg vang ik de eerste vier makrelen met een nieuw aangeschafte parafaan. De vierde makreel ontsnapt helaas op miraculeuze wijze maar zijn drie broertjes smaken goed bij de worteltjes en aardappels.
In de baai bij Swanage is het stil en mistig. Maar plots verschijnen er vijf grote dolfijnen langs de boot om ons te verwelkomen. Thea’s liefde voor deze dieren vindt zijn ontlading en luid kretend roep zij de dieren toe. Met een sierlijke duik onder de boot beantwoorden de dolfijnen dit enthousiasme om ons daarna weer alleen te laten in deze verlaten baai.
Baai bij Swanage in de mist
Het wordt weer een wiebelig nachtje aan de mooring zonder havenmeester die het kennelijk niet de moeite vind om voor één bootje in zijn overhemd naar de mooring te varen. De volgende ochtend wachten wij eerst even op een gunstig tij om daarna met een ruime bocht om Portland bill te varen. Er zijn daar gevaarlijke overfalls die ontstaan door een ongelijke zeebodem. De heen en weer gaande stroom over deze bodem veroorzaakt aan de oppervlakte een soort heksenketel en kan bij wind tegen stroom erg ongeriefelijk zijn. Bij vorige passages ben ik, toegegeven, wel eens te nonchalant omgesprongen met dit fenomeen en daarvoor bestraft met veel overkomend water en een ongelukkige Thea. Dit keer is de koers zo ruim uitgezet dat we de rimpelingen in het water niet eens opmerken.
’s-Avonds komen wij aan in Torquay en vinden wij een plaatsje naast een mooie catamaran met de opmerkelijke naam Glamour Puss. Wij proberen ons voor te stellen hoe deze boot in een noodsituatie op volle zee de kustwacht aanroep:” Mayday Mayday Mayday here the Glamour Puss we making water”, of iets dergelijks. Een beetje gniffelen en dan Torquay in want wij willen onze benen graag strekken.
De haven is duur ruim 45 euro per nacht, maar dan wel een douche die je niet hoeft in te drukken voor een miezerig straaltje,  een hele badkamer met een heerlijke volle straal die blijft tot je zelf bepaald dat het genoeg is.
De volgende dag staat er een keurige Engelsman naast onze boot op de steiger. Het is de schipper van de Glamour Puss. Hij is heel anders dan in onze perverse voorstelling. Met een A4-tje in de hand wijst hij ons erop dat de Olympische vlam vandaag aankomt in Torquay en geeft ons de beschrijving van de route. Heel aardig echt een gentleman, die Glamour Puss.
Wij hebben echter een afspraak met Ann en Graham. Ann is mijn nichtje en zij wonen hier in Torquay. Wij worden uitgenodigd voor een prachtige wandeling in Cockington een soort binnen stadje in Torquay waar je je op het platteland waant. Oude stallen, rieten daken, holle wegen prachtig landelijk. Wij eten daarna een heerlijk lasagne en vertrekken in de avond weer met elkaar naar de boot voor een afzakkertje.
Vandaag is het maandag de 21e en vertrekken wij misschien naar Salcombe een mooie havenplaatsje
Meer hierover in het volgende verslag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten