Bestemming Dublin

Op de kade is het een drukke boel in Kilmore Quay. Want al rijden er vandaag vanwege Bank Holyday geen bussen, verder is alles met wielen gemobiliseerd. Wij liggen eerste rang voor de slipway en zien de bootjes één voor één gelanceerd worden. Professionele en amateuristische schippers laten hun bootjes te water. De meeste zijn zomers gekleed, hoewel het op het water nog best fris zal zijn.

Ook de vissermannen zijn actief. Voor hun geen vrije dag zo te zien, maar hard werken. Een visser met twee jonge kinderen, sorteert op een oud vervallen bootje, zijn krabben op maat en sjouwt de zware kisten op een oud aanhangwagentje. De kinderen spelen lief op de slipway, het water loopt langzaam in hun laarzen maar wat maakt het uit. Vader draagt een leren band om zijn middel en je kan zien dat het pijn doet als hij tilt. Een zwaar bestaan en een groot contrast met al die pleziermakers met bling bling bootjes op het water.

We spreken met de havenmeester, die claimt dat hij voorspeld had dat wij niet uit hadden moeten varen met de voorspelde wind, maar ik vind het vooral wijsheid achteraf. De voor zijn gevoel juiste voorspelling maakt hem overmoedig. Morgen is de wind SSW en we kunnen maar beter wachten op SW overmorgen. Wij weten het niet en ik blader me suf op internet. Met Office heeft een betrouwbare site en XC wheater ook. Onze eigen trouwe Windguru zat er keer naast. Wat is wijsheid? Nog een keer terug keren naar de haven is los van het leed onderweg, teveel gezichtsverlies voor deze schipper. Ik zie die guitige kop van de havenmeester al voor me. Maar wachten brengt ons tijdsschema voor Dublin in gevaar ook niet aantrekkelijk. Dat getwijfel is meestal niet goed voor de stemming, het verlamt een beetje. Dus besluit ik tegen de avond nadat ik op de buien radar dikke rode klonten boven de haven heb zien hangen, om 5 uur ’s-morgens, de tijd dat wij moeten vertrekken; We gaan niet! Mijn argument, dat ik geen zin heb om in de harde regen te sturen  is sterk, maar overtuigt niet van harte dat kan ik zo wel zien. Ja te laat in Dublin dat is waar!

We gaan slapen en als ik ’s-morgens om vijf uur wakker word en geen regen hoor tikken op het dak, besluit ik de buienrader te raadplegen. De rode klonten van gisteravond zijn sneller gepasseerd alleen een beetje mieser volgens deze beelden. Apel! We vertrekken toch! Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Thea jumpt uit haar kooi. Snel ontbijten wij en maken de boot in gereedheid.

Als de mist is opgetrokken zien we dit. Het is prachtig!

De tocht is nat en mistig, maar gaat zo voorspoedig dat we het voor lief nemen. Waar we twee dagen hiervoor nog 2-3 knopen voeren, scheren wij nu met 9-tot 10 knopen door het water. Het is ook heerlijk om die motor niet te hoeven gebruiken. Arklow komt snel dichterbij, we knopen vast om twee uur in een piepkleine marina. Het tweede drama Arklow is niet deze tocht, maar nu het plaatsje zelf. Armoedig, een beetje vies maar wij zijn er. Omdat het regent en Thea nog wat voor de kinderen wil kopen stap ik bij de kapper binnen. Alles in Ierland is duurder dan bij ons behalve de kapper, € 7,00 en het zit best aardig.

De volgende ochtend om 6.30 uur naar Dublin. Het is prachtig weer de wind SW zoals de havenmeester had voorspeld, we kunnen een stukje zeilen maar de motor moet af en toe wel helpen. Het stoomt hier flink en we lopen weer een knoop of 9, 10. Dus ook weer vroeg in Howth, een plaatsje boven Dublin met een prachtige marina en dito Yacht Club.

Als we donderdag naar Dublin vertrekken, duwt de dienstdoende havenmeester ons een stormwaarschuwing van de MET Office in de hand Gale 8 tot 9. Wij zijn blij dat het vandaag Dublin wordt met de trein. Deze doet er een half uur over en stopt veel. Omdat het regent besluiten we voor Musea. Het eerste is het Trinity museum met the book of kelts. Er is een prachtige bibliotheek, nog niet eerder zo’n imposante ruimte met boeken gezien. Daarna wordt het profaner, we gaan naar het Guiness bier museum en sluiten af met een glas stout op de bovenste etage met een mooi uitzicht over Dublin.

De volgende ochtend gaat om half vijf de wekker. Thea vliegt naar Nederland. Hier in Howth trekt de wind flink aan en schommelt ons bootje aan de steiger. Ik zie de mast wenken, kom snel weer terug!